موتور ال نود سواری و وانت استوک اصلی

سامان ابراهیمی

تولید تندر90 بعد از یک ماجرای جنجالی سرانجام در سال 1386 آغاز شد. استقبال سرد مشتریان از تیپ پایه آن یعنی تیپ E0، که فاقد ویژگی‌های ابتدایی (مانند کولر، ایربگ سرنشین جلو و فرمان هیدرولیک) بود، منجر به توقف عرضه این تیپ در ابتدای دهه 90 شمسی شد. تیپ E1 تندر نیز، که نسبت به E2 ویژگی‌هایی مانند سی‌دی‌پلیر، پشت‌سری عقب، شیشه بالابر برقی عقب و ریموت کنترل را نداشت، در سال 1392 عرضه‌اش متوقف شد و جالب‌تر اینکه ایران خودرو در همین سال، تندر اتومات را به بازار فرستاد. از تابستان 1396 تولید فیس‌لیفت این خودرو با نام تندر90 پلاس آغاز شد که عمده ویژگی‌های جدیدش علاوه‌بر تغییرات ظاهری، شامل تغییر داشبورد و تریم داخل کابین (هماهنگ با رنو ساندرو) و برخی اصلاحات فنی می‌شود. یکی از مهم‌ترین تغییراتی که در اواسط دهه 90 شمسی برای خانواده تندر90 رخ داد، نصب گیربکس جدید JHQ روی آن بود. این گیربکس جدید را ابتدا پارس خودرو روی استپ‌وی دنده ای گذاشت و وقتی عملکرد مثبتش نسبت به گیربکس قدیمی‌تر JH3 به همگان ثابت شد، پارس خودرو آنرا روی ساندرو دنده ای، تندر و حتی پارس تندر هم قرار داد. بعد از پارس خودرو، نوبت به ایران خودرو رسید و این شرکت نیز خانواده تندر پلاس خود را با همین گیربکس جدید به بازار فرستاد و سپس از اواخر سال 96 این گیربکس را روی تندر E2 هم گذاشت. اما مزیت اصلی گیربکس JHQ نسبت به نمونه قدیمی‌تر JH3، استفاده از کلاچ هیدرولیکی به جای کلاچ سیمی و رفع مشکل روغن‌ریزی (از ناحیه نزدیک به پلوس) است. همچنین موارد دیگری مانند حذف گردگیرهای پلوس، استفاده از کاسه نمد برای آب‌بندی روغن گیربکس، آسان‌تر شدن تعویض دنده، دوام بیشتر سیستم پدال کلاچ و گیربکس و نهایتا کاهش یک لیتری نیاز به روغن گیربکس، از جمله تفاوت‌های مهم گیربکس جدید JHQ در مقایسه با گیربکس قدیمی‌تر خانواده تندر و ساندروست. مسله دیگر درباره کیفیت تندر است؛ حتما شنیده‌اید که می‌گویند تندرهای «پارس خودرو» بهتر از تندرهای «ایران خودرو» است اما شما باور نکنید چراکه مدت‌هاست زمان این حرف‌ها، گذشته! ریشه این داستان به اواخر دهه 80 شمسی برمی‌گردد؛ همان زمانیکه گزارشات سازمان بازرسی و کیفیت استاندارد (ISQI) نشان می‌داد تندرهای ایران خودرو، کیفیت ساخت پایین‌تری نسبت به تندرهای پارس خودرو داشتند؛ مثلا تندرهای پارس خودرویی‌ها در بخش‌هایی مثل «فنربندی و تعلیق»، «رنگ بدنه» و «نفوذ آب و صدا به کابین» کیفیت بهتری داشتند درحالیکه تندرهای ایران خودرو در بخش‌های مثل «ساخت بدنه» و «موتور و گیربکس» با کیفیت‌تر از پارس خودرو بودند. البته ایران خودرو خیلی زود مشکلات مونتاژی تندرهایش را برطرف کرد طوریکه از سال 90 به بعد، دیگر هیچ تفاوت محسوسی میان تندر ایران خودرو با تندر پارس خودرو دیده نشد. البته از آنجایی که پارس خودرو، مونتاژ محصولات باکیفیتی مانند مگان، ماکسیما و تی‌یانا را در کارنامه‌اش دارد، برخی‌ها از این موضوع سواستفاده کرد‌اند و همچنان می‌گفتند که تندرهای پارس خودرو بهتر است ولی خوشبختانه با گذشت زمان، همه متوجه این شایعات شدند. بنابراین به لحاظ کیفیت، می‌توان چنین گفت که «پارس تندر» و «تندر پلاس» هردو در رتبه اول هستند و بعد از آن‌ها نیز تندرهای E2 ساخت ایران خودرو و پارس خودرو، هردو در رتبه دوم جای دارند. نکته آخر اینکه ایران خودرو از سال 98 «رینگ آلومینیومی» را از تجهیزات استاندارد خانواده تندر حذف کرد و سپس «سی‌دی پلیر» را از هم از خانواده تندر پلاس برداشت.